Humphrey Wenas

Geboren te zijn als jongste van 5 kinderen in een gezin heeft zijn voordelen. Je maakt niet alleen de muzikale ontwikkelingen van je oudere zusters mee, te weten de jaren 40 t/m 60 maar ook alles wat er omheen gebeurt aan mode etcetera. Denk maar aan de vetkuiven en de lange haren van de Beatles periode. Daarnaast is er ook nog de muziek van je ouders, ik praat dan van de jaren voor de tweede wereldoorlog zoals Jim Reeves en anderen. Daar is dan ook de invloed van de country muziek bij mij begonnen, het werd je eigenlijk met de paplepel ingegoten bij ons thuis. Het begon dus met Jim Reeves en later the Eagles en Linda Ronstad, Poco maar ook Marchall Tucker band en Willy en Waylon. In de jaren 80 was ik zeer gecharmeerd van de crossovers ofwel pop-country. Omstreeks die periode begon ik mijn eerste buhne ervaringen op te doen als zanger/gitarist in mijn eerste countrybandje. Het was een geweldige ervaring met alleen twee zangzuilen en een gitaarversterker, iets dat je je vandaag de dag niet meer kunt voorstellen. Na een lp opname met die band kwam de studio ervaring als vanzelf. Daarna heb ik nog in amusementsbandjes gespeeld van top 40 tot soul tot krontjong muziek. Ik kwam in aanraking met Desperado in 1982 en heb bij de band gespeeld tot 1986 om na een intermezzo van 5 jaar de draad weer op te pakken. Na een aantal bandwisselingen zijn we uiteindelijk geworden tot wat we nu zijn, Desperado en Jony de Boer. Mijn favoriete country artiesten zijn Vince Gill en Garry Morris. Daarnaast ben ik liefhebber van latin muziek, salsa, braziliaanse en soul muziek, omdat ik deze periode bewust heb meegemaakt. Mijn hoofdinstrument? Eigenlijk mijn stem. Mijn allergrootste voorbeeld is nog steeds Elvis Presley en van de huidige generatie Andrea Bocceli. Daarnaast speel ik acoustisch gitaar en ik ben gek op percussie, mandoline en basgitaar. Mijn hobby’s: Lekker eten (Japans en Frans) Lekker wandelen in de natuur met de kids.